ما آدمای افتضاحی هستیم.
برای بعضیا یه مشت عوضی، ریاکار، دروغگو، حیله‌گر، وحشی، گرگ‌صفت، روباه، کوفت، مرگ و زهرماریم اما برای بعضی دیگه-بخصوص پشت قاب مجازی- فرشته های نازل شده از آسمون هفتم ایم که پیام ویژه ای از خدا براشون داریم:سختی ها میگذره، ادامه بده!!
یه مشت اراجیف و حرف مفت رو عین قرص های مسکن بدون تجویز-که حتی اینها هم بدون نسخه پزشک و عین نقل و نبات مصرف میکنیم- رو به خورد خودمون و بقیه میدیم و انتظار داریم مسیح و مهدی موعود لبخندزنان بگن : این بنده خوب و صبور خداست!!
دروغ رو با واقعیت جوری مخلوط میکنیم، میپزیم و سرو میکنیم که جدا کردن پودر شکر از پودر وانیل راحتتره نسبت به کشف اینکه کدوم قسمت این حرف واقعیت داره؟
خشم رو سرکوب میکنیم، حرف دلمون رو تل انبار میکنیم، در جواب حرف های تو خالی و پوچی که حتی گوینده‌اش هم مطمئن نیست از درست بودنش، مهر تایید میزنیم و آخر... نیمه شب گوشه تخت، پتو رو میکشیم رو سرمون و با بستن چشمامون اخرین دروغ قبل خواب رو به خودمون تحمیل میکنیم.. بخواب درست میشه.. بخواب میگذره.. بخواب شاید فردا دیگه بیدار نشی...
و اما فردا.. تو باز بیداری... بیدار میشی و روتین مسخره هرروز رو انجام میدی.. بیدار میشی و آرزوی مرگ رو تا لحظه خوابیدن تو کوچه پس کوچه های ذهنت گم و گور میکنی...
